در نخستین روزهای ماه اکتبر سال جاری به کوشش جمعی از دانشجویان و جوانان اروپا همایشی 3 روزه تحت عنوان "سازمان یابی مستقل و فرامحلی جوانان و دانشجویان خارج از کشور" با هدف بحث و گفتمان پیرامون چرایی و چگونگی دست یابی به الگویی واحد و عملی در راستای موضوع همایش، در دانشگاه آزاد برلین برگزار گردید.
به گمان این نگارنده در آشفته بازار سیاست بازی و سیاست ورزی بزرگان این عرصه و عدم توافق ایشان در ارائه راهکار و
الگویی مشترک و مبتنی بر واقعیت جامعه ایران، از پس مبارزه چند ده ساله، برگزار کنندگان این همایش با شناخت ضرورت ها و
درک موقعیت حساس و خطیر کنونی کشور در صدد ایجاد بستری مناسب در زمینه گفتگو و هم اندیشی جوانان و دانشجویان از
طیف ها و جریانهای مختلف فکری و سیاسی برآمدند، اقدامی در خور تقدیر که صرف نظر از برخی کاستیها می تواند زمینه ساز
همگرایی و اقدامات اثر بخش تر آتی گردد. شاید از همین روست که گردانندگان این برنامه، برلین را که خود نمادیست از سالها تقابل فکری چپ کونیست و غرب سرمایه داری و فائق آمدن اراده فراجناحی مردم این سرزمین و فروریختن دیوارهای بی اعتمادی ،برای این نشست برگزیدند.
از نظر این نگارنده که به لطف و دعوت دوستان در شبکه جوانان پیشرو هلند و به عنوان شخصیتی منفرد با دیدگاهی متعهد به
جنبش سبز و معتقد به اصول اصلاح طلبی و نه لزوماً وابسته به جناح اصلاح طلبان حکومتی یا به روایت برخی دوستان محصول
صنعت سبز در این همایش حضور یافتم همایش برلین همانند هر همایش دیگری از این نوع، متاثر از برخی کاستیها و طبعاً
برخوردار از برخی نقاط قوت منحصر به خود بود بویژه آنکه ظاهراً این نخستین تجربه برگزارکنندگان همایش در چنین سطحی
بود.
لذا اینجانب بر خلاف رویه مألوف، ابتدا به بیان ویژگیها و نقاط قوت این همایش پرداخته و سپس انتقاداتی را نسبت به برخی کاستیهاابراز میدارم.
همانگونه که در قبل نیز اشاره نمودم در حالی که از یک سو احزاب وگروههای سیاسی داخلی به دلیل فضای نظامی، امنیتی حاکم برکشور در موضع انفعالی قرار گرفته و عملاً امکان هیچ گونه فعالیت و اقدام موثری ندارند و تشکل ها و جنبش دانشجویی متأثر از
فضای پلیسی دانشگاهها، اخراج، زندانی و ستاره دار شدن بسیاری از اساتید و دانشجویان در شرایط سرکوب و سکوت اجباری به
سر میبرند و از سوی دیگر فعالان، احزاب سیاسی و اپوزوسیون سنتی خارج از کشور با گذشت سه دهه ار انقلاب و تغییرات
گسترده سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی در جامعه ایران، بدون توجه به این تحولات هنوز بر عهدبا افکار و آرمان های
حزبی و ایدئولوژیکی خود پایبند بوده و هیچ نقد و نظری را بر ضد خود بر نمی تابند و در نتیجه پس از گذر سالها هنوز قادر به
ارائه راهکار و الگوی مشترکی خارج از چارچوب حزبی و جناحی خود نیستند، برگزاری این همایش گام مثبتی در زمینه اعتماد
سازی و گرد هم آیی بسیاری از جوانان و دانشجویان از نحله های فکری و سیاسی متفاوت و تجربه موفقی در راستای گفتگو و
دیالوگ به شمار میرود.
از دیگر نکات مثبت این همایش می توان به پنل میهمانان خارجی و دعوت از نمایندگان تشکلهای دانشجویی اروپا اشاره نمود که
می تواند به شناخت و درک متقابل و بازتاب وضعیت جنبش دانشجویی داخل و خارج کشور در سطح مجامع دانشگاهی بین المللی و
نیز آشنایی با تجربیات سایر تشکل های دانشجویی اروپایی منجر گردد.
شاید بتوان تلاش شرکت کنندگان در این همایش به خصوص سخنرانان حاضر در پنل های مختلف را در زمینه تحقیق و گردآوری
مطالب و ارائه مقالات جامع در خصوص ضرورتها و راهکارهای سازمان یابی فرامحلی از دیگز نقاط قوت این همایش به شمار
آورد.
اما مواردی که می توان از آنها به عنوان نقاط ضعف این همایش نام یرد به شرح زیر است:
1-عدم زمان بندی مناسب و اجرای به موقع برنامه ها به خصوص بخش مربوط به بحث آزاد و اوقات ناهار و تنفس
2-عدم تهیه مقالات و مستندات مربوط به پنلها پیش از همایش و اختصاص و صرف بیش از حد زمان در بازخوانی مقالات و
مستندات مربوط به پنلها
3-نارسایی در برخی تدارکات مربوط به همایش بویژه در بخش مربوط به ایاب و ذهاب میهمانان و کارتهای شناسایی حضار
4-عدم پوشش رسانه ای جامع قبل و در حین همایش که شائبه جناحی بودن همایش را در نزد برخی قوت می بخشید
5- عدم اجرای راهکارهای مناسب جهت التزام شرکت کنندگان به حضور در تمامی پنلها و قسمتهای همایش
6-عدم حساسیت کافی نسبت به ایجاد تعادل نسبی درزمینه حضور و دعوت از افراد با تمایلات و اندیشه های مختلف سیاسی و حزبی که خود بر شائبه جناحی بودن همایش بویژه با تمایلات بیشتر به گروههای چپ می افزود
بدیهی است نکات مورد اشاره فوق می توانست در هر همایش و نشست دیگری منتسب به هر گروه و جریان فکری خاص با قوت وضعف بیشتری به وقوع بپیوندد.
اما آنچه مهم است تلاش موثر جوانانی است که علیرغم مشکلات عدیده مادی و معنوی با ایمان به هدفی که برگزیده اند در راستای
نهادینه سازی دیالوگ و ایجاد بستری مناسب برای دستیابی به الگویی نوین و عملی در خصوص سازمان یابی و رهایی از سلطه، گام بر می دارند تا در آینده ای نه چندان دور سهمی هر چند اندک در آزادی کشور خود از یوغ استبداد و بی عدالتی و آبادانی آن داشته باشند.
گامهایتان استوار و تلاشتان پر ثمر باد
